Nieco przewrotna wycinankowa ilustracja do pieśni " Łoj kedy j á wyjd ë".   „Łoj kedy já wyjdë na charćëńske pole, Łusłysły matula wyrz é kańe moje, wyrz é kańe moje.   Ła chtóz tam wyrz é k á na charć ë ńsk ë m polu, Ło moja córuśu, jidżze ńi do dómu.   Ło moja córuśu, cóz Ci to takégo? Ńe mog ë przesłuchać wyrzékańá twégo.   Ło moja matulu, dałaś m ë w ńewol ë . Dałaś m ë w ńewol ë, jek byśulky w rolë.   Ło moja córuśu, ńe ćérzpśij ńewoly, Móm ja śtéry byśky, dóm ći je do roly.   Chocbyśće ńi daly wsystke śtéry woły, To já juz ńe wyjdë z méj ćęzkéj ńewoly”.   Cytat pochodzi ze „Śpiewnika kurpiowskiego” wydanego przez Związek Kurpiów w 2010 r. w Ostrołęce.

     Praca nad linorytem/monotypią do pieśni "Ściani dumbek, ściani". Powstało kilka wersji odbitek w rozmaitych odcieniach zieleni. Do wykonania matryc użyłam nie tylko linoleum. Płyta pilśniowa oraz szyba były równie przydatne. Powtarzający się wzór ma swoje źródło w koronce zdobiącej fartuch. Przykłady kurpiowskiego zdobnictwa możemy znaleźć w "Atlasie polskich strojów ludowych" wydanym w 1961 r. przez Polskie Towarzystwo Ludoznawcze we Wrocławiu. Strój kurpiowski Puszczy Zielonej bardzo szczegółowo opracował Adam Chętnik. Pieśń możemy usłyszeć na płycie "Etnofonie kurpiowskie. Tribute to Szymanowski and Skierkowski ": https://www.youtube.com/watch?v=h_MltOXYHWw&t=1s

     Wspomnienie z mojego pierwszego pobytu w Myszyńcu oraz praca nad jedną z ilustracji po powrocie. Nocna wycinanka wykonywana małymi nożyczkami zawisła nad ranem na tle kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej. Warto odwiedzić tę świątynię. Znajdziemy w niej bardzo piękne polichromie oraz witraże, dzięki którym w nawach bocznych pojawiają się intensywne, a zarazem wysmakowane kolory. Dwie spośród ilustracji są wykonane w całości w technice wycinanki. Fragment prezentowany poniżej został zainspirowany pieśnią "Ła gźes moje kóńe". To utwór o tęsknocie, pamięci i przemijaniu.      Do wystrzygania wycinanek Kurpianki używają nożyc do strzyżenia owiec. To narzędzie zbudowane inaczej niż nożyczki chwytane przez nas kciukiem i palcem wskazującym. Warto spojrzeć, w jaki sposób pracują mistrzynie. Jedną z nich jest niezwykle utalentowana Wiesława Bogdańska, którą miałam zaszczyt poznać. Prace tej artystki cechuje precyzja, a zarazem finezja. Jej twórczość doceniana jest zarówno w Pol

  Haftowana ilustracja do pieśni "Łuwáz mamo ráz" oraz fragment tekstu: „Łuwáz mamo ráz , komu córk ë d ás.   Ń e d áj ze jéj za byle jekégo, jéj łurody zál.   Bo jéj łuroda jék bystrá woda, Prawe lycko jéj śë zruńëńéło, Jek pólná róza”. Cytat pochodzi ze "Śpiewnika kurpiowskiego" wydanego w Ostrołęce w 2010 r. przez Związek Kurpiów.  Śpiew Weroniki Grozdew-Kołacińskiej,  który możemy usłyszeć na płycie "Etnofonie kurpiowskie. Tribute to Szymanowski and Skierkowski": https://www.youtube.com/watch?v=NqBn-W9hcXk W poniższym linku znajdziemy przeuroczą opowieść hafciarki i wskazówki wykonania wybranych haftów. Były one dla mnie ogromną pomocą: http://wiano.eu/article/2632

Dziś kilka słów o księdzu Władysławie Skierkowskim, dzięki k tóremu możemy cieszyć się bogactwem kurpiowskich tekstów i melodii.      Urodził się w 1886 roku. W 1913 roku objął posadę wikariusza w kościele w Myszyńcu. Przebywał tutaj przez dwa bardzo trudne wojenne lata, ukrywając się wraz z ludnością przed ostrzeliwaniem. Tak wspominał to wspólnotowe życie: "Wtedy niejeden Kurp brał chętnie, na moją prośbę, swoje stare skrzypeczki, nawet, gdy nad wioską przelatywały pociski i wygrywał dawne melodie, smutne i wesołe, które skwapliwie zapisywałem (...) Postanowiłem te perełki Puszczaków pozbierać i choćby dla siebie na pamiątkę zostawić ".      Ksiądz Skierkowski obejmował kolejno wikariaty w Krasnosielcu i w Różanie, a następnie w 1920 roku został proboszczem w Ciachcinie, a w 1925 r. w Imielnicy koło Płocka. Co roku podczas wakacji odwiedzał Puszczę Kurpiowską, zapisując kolejne wielozwrotkowe pieśni oraz dokumentując obyczaje i przysłowia. Ogromne znaczenie miało tu jego p